Μα ήταν όλα τόσο ανθρώπινα….!

Όταν ξεφύλλιζα το άλμπουμ

με τις παλιές φωτογραφίεςτης μαμάς μου,
είπα να γυρίσω τον χρόνο λίγο πίσω ,

όταν όλα ήταν τόσο απλά, τόσο ανθρώπινα,

με την γαλήνη εκείνης της εποχής.
Είπα να σας ξεναγήσω σε γωνιές που κάποιοι από εσάς,
ίσως να μην γνώρισαν ποτέ.

Θέλω να σας ταξιδέψω για λίγο

μακριά από computers, ηλεκτρονικά,
Internet, τηλεοράσεις, φανταχτερές βιτρίνες,

πολυτελή αυτοκίνητα
και την τρέλα μιας πόλης που μας καταπιέζει συνεχώς,
παρασέιροντας μας στη δίνη του σύνχρονου πολιτισμού.

Εκεί που όλα ήταν τόσο απλά, τόσο ανθρώπινα,
όπως αυτή η παρέα στο πανηγύρι του Αϊ Λιά.

Εκεί που τα κορίτσια σπάνια είχαν την ευκαιρία να ποζάρουν,
για την αναμνηστική τους φωτογραφία, σε χρωματισμούς άσπρου-μαύρου.

Εκεί που οι παρέες αντάμωναν,

τα πρωινά στον καφενέ του κυρ Γιώργη,
και το βραδάκι για κανένα ποτηράκι

στο κουτούκι του μπάρμπα Λάμπρου,
για να πουν τα δικά τους,

μακριά από τηλεοράσεις, μπαράκια,
και νυχτερινά κέντρα,

με τον εκκωφαντικό θόρυβο των ηχείων .

Εκεί που οι κοπελούδες

μάθαιναν κάθε λογής τεχνική,
για να κεντήσουν και να ράψουν τα προικιά τους ,
μα και τα καθημερινά ρούχα τους.

Εκεί που ο παππούς,

λαχταρούσε να γίνει ο έγκονάς του ,
ισάξιος κληρονόμος και συνεχιστής της παράδοσης.

Μα πόσο γρήγορα έγιναν όλα αυτά παρελθόν!
Αναρωτιέμαι τι έμεινε και τι θα απομείνει…!

Άραγε πόσοι θα είναι αυτοί
που θα καταφέρουν να αντισταθούν,
αλλά και πόσοι,
παρασυρμένοι από τις απαιτήσεις της σημερινής ζωής,
είναι έτοιμοι,
να απαρνηθούν τα πάντα, στο όνομα

του ΣΥΝΧΡΟΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ !

Πατρίδα καρδιάς…!

Πατρίδα καρδιάς και τόπος δικός σου.
Με λαχτάρα προσμένεις την επάνοδο.
Χαρά στην αίσθηση ενός ταξιδιού,
στον τόπο που είδες, το φως του κόσμου!



…κι όταν στο λιμάνι φτάνεις το παλιό,
σύμβολο κάποιας εποχής, ο φάρος.



Να διαβώ θέλω, για άλλη μια φορά ,
τα γραφικά σοκάκια, της παλιάς πόλης.






Στα σπιτικά που κάποτε ζωή κρατούσαν,
με όνειρα παιδιάστικα,
ρίχνω το βλέμμα…!




Γεύομαι την παράδοση ,
αναπολώ το παρελθόν …
κι όταν αφουγκραστώ
πάντα κάτι θα έχει να μου πει…!

Kάνε ότι μπορείς…!

Σε χορό φωτιάς τα δάση!

Πουλιά, ζώα και άνθρωποι σε απόγνωση.

Στιγμές τραγικές, μνήμης αποθέματα.

Καταστροφή φύσης και ζωής….

…. και το Καλοκαίρι φίλοι μου,

φτάνει σε λίγο!

Θα μπορέσουμε να αντισταθούμε και πως ;

Κάνε ότι μπορείς… για εσένα, για εμάς!

Γίνε φύλακας στα δάση που μας απέμειναν…

πριν να είναι αργά…!

Μπορείς, αρκεί να μην αδιαφορείς…!

παιχνίδι.... δια χειρός ζαφοράς

Παίρνω τη σκυτάλη από την roadartrist και cook.

Προσκαλώ στο παιχνίδι:

Βικυ-Ιεσις
Το τέρας της αμάθειας
Indian-mist
elie
anatolth-σταγώνες καρδιάς

ΟΔΗΓΙΕΣ ¨

Γράψτε με το χερι
Σκανάρετε ή φωτογραφίστε
Αναρτήστε
Προσκαλέστε άλλους 5 να παίξουν και ειδοποιήστε.
Απαραίτητα στο τέλος του post γράφεις ,

Για το
http://autographcollectors.blogspot.com/



Προτείνω γραφή με αρχαίο τρόπο . Τι λέτε;
Οργανωθείτε… καλέμι, σφυρί και ξεκινάμε

Για το http://autographcollectors.blogspot.com/

… στη Μαμά μου με αγάπη !

Σε ζωής καρπό δοσμένη πλάθει και γεννά
στοργής άγκιγμα δίπλα σου το νιώθεις
μ΄αγάπη και χάδια πλημμύρα η αγκαλιά
χαμόγελο τριαντάφυλλο στα χερια της κρατεί και τόχεις.

Ψυχής ματιά πάντοτε σ΄ακολουθεί
φρουρός στον πόνο σου και την καρδιά απαλαίνει
λουλούδια φιλιά ομπρός σου απλώνει ευθείς
το λάθος σου λάθος δικό της κάνει και βουρκώνει.

Έχε τη ματιά της στην καρδιά σου όσο θα ζεις
κάνε τη δύναμη δύναμή σου και προχώρει
ευχή μάνας σαν έχεις στη ζωή
Θάλασσες δίχως λύπες και πόνο θα οργώνεις.

Mάης είναι πάλι…

Λουλούδια χρώματα και Μάηδες.
Ανάσα στη ρουτίνα του κόσμου.
Ανάγκη ζωής σε κόσμους τσιμέντινους.
Σε χρόνια που το άγχος καταβάλει και κυβερνά.

Αραγε πόσο ακόμα θα υπάρχουν μαργαρίτες ;