10 + 1 άχρηστα για ΄μένα …!

Μια πρόσκληση από τον sidera
και την δέχομαι.

Ας παίξουμε λοιπόν.
10+1 για εμένα…
και ανοίγω τα μπουκαλάκια μου !

1) Καλοκαιράκι και να τα παγωτά…!
Αχ γιατί να είμαι τόσο λυχούδα;

2) Πεζοπορίες, ορειβασίες,
δυστυχώς ανήκουν στο παρελθόν .
Βλέπεις αυτή η οστεoαρθρίτιδα…!

3) Ασχολούμαι πολύ με τους γύρω μου,
μέχρι που πολλές φορές ξεχνάω
και τον εαυτό μου.

4) Ονειροπολώ συχνά
και προσγειώνομαι απότομα .

5) Δεν αντέχω την αδικία και ξεσπάω άσχημα,
μέχρι που χάνω το δίκιο μου.

6) Είμαι ρομαντική και μου αρέσει.
Όμως πόσο ρομαντικός μπορείς να είσαι σήμερα;

7) Αγαπημένη ατάκα ---
(Καλά δεν το πιστεύω…!)

8) Λόγια που με εκφράζουν---
(Μπορώ τα πάντα, αντέχω τα πάντα,
τα καταφέρνω και δεν παραιτούμαι εύκολα.)

9) Κλαίω συχνά, ακόμα και από χαρά!

10) Δένομαι με τα αντικείμενα που μου ανήκουν,
είναι μια ανάμνηση για μένα και δύσκολα τα αποχωρίζομαι.

και 10 + 1

Δεν δέχομαι ότι μεγαλώνω
και αισθάνομαι ακόμα παιδί…!

Καλό η κακό ;
Άραγε ποιος ξέρει…!
---------------------------------

Χαλαρώστε και σας καλώ όλους για παιχνίδι.

Ιδιαίτερα τους φίλους μου bloger

Adaeus
Cook the book
Νηφάλια Μέθη
Indian Mist

Λίβυος

Ανάγκη εποχής …!

Χορός καλός, ζευγαρωτός.

Καρδιάς ανάσα, αντάμωμα γέλιων,

στη γνωριμιά του κόσμου !

Γίνεσαι ένα και λαχταράς να σύρεις το χορό.

Κι είναι ανάλαφρος ο νους την ώρα ετούτη,
στο κάθε λίκνισμα, στην κάθε στροφή…!

Αν η λαχτάρα τόση είναι,
πάντα υπάρχουν άνθρωποι,
να ακολουθήσουν το βηματισμό σου…

Ανάγκη εποχής … !

Παραμέρισε και ξεπέρνα το δύσκολο … !

Το αύριο είναι κοινό...

και μας περιμένει !

Ένας Πλάτανος… ο Πλάτανος μου !

Αφιερωμένο στην εβδομάδα περιβάλοντος
και σε αυτούς που σέβονται

και προσπαθούν
να σωθεί ο Πλανήτης μας.

Κάτω από τη σκιά του μεγάλωσα,
αλλά και πόσοι πριν από εμένα...!

Τώρα και τα παιδιά μου.
Πανύψηλος, καταπράσινος , δροσερός,
με τα αηδόνια να φτιάχνουν φωλιές στη φυλλωσιά του.
Πόσες μνήμες , πόσα χρόνια και πόση ομορφιά!

Στη ρίζα του, μια βρύση έτρεχε ασταμάτητα.
Έπινα, έπινα και δεν χόρταινα.
Η δροσιά του με γέμιζε δύναμη και ευφορία.
Λαχταρούσα αυτή τη γωνιά,

ήταν η δική μου γωνιά
και αυτός ο Πλάτανός μου.
Πάντα με καλωσόριζε

με το ξεχωριστό θρόισμα των φύλλων.
Πάντα φοβόμουν να μην μου τον κλέψουν,

να μην χαθεί!

Να όμως που η κακιά ώρα έφτασε….!
Μια απροσεξία και όλα χάθηκαν .
Μάταιη η προσπάθεια όλων μας για να σωθεί.
Οι φλόγες έζωσαν τον κορμό και αφαίρεσαν

τη δροσιά και την ομορφιά του

καταστρέφοντας και παρασύροντας ότι όμορφο
και ζωντανό υπήρχε γύρω του

και όλα αυτά σε μια στιγμή.

Τώρα ποια ένα καμένο κούτσουρο απέμεινε, για να δηλώνει
ότι κάποτε εδώ ζούσε ένας πλάτανος,

ο Πλάτανος μου!
Πόση θλίψη και πόση απογοητεύσει στη θέα του.
Πώς να αντέξεις αυτή την καταστροφή;

Πάντα ήθελα ένα Πλάτανο

ΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΟ ΜΟΥ

για εμένα,

αλλά περισσότερο για τα παιδιά ,τα εγκόνια μου
και για όσους λαχταρούν

να ξαποστάσουν στη σκιά του,
να ακούσουν τα αηδόνια ,

και να δροσερέψουν με το νερό της βρύσης.

Τώρα τον έχω πάλι ,

πλάι στη βρύση που τρέχει ασταμάτητα ακόμα...!

Τον φύτεψα πριν ένα χρόνο

και να που φούντωσε.
Θέλει χρόνια να φτάσει τον ουρανό,

όμως υπάρχει και αυτό μου φτάνει.


ΑΣ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ

είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ μα και ΣΤΟΙΧΗΜΑ