
θα ξαναβρεθούμε.
Δεν σας ξέχασα, απλά ο χρόνος μου ήταν πολύ λίγος
και οι επαγγελματικές υποχρεώσεις πολλές.
Εύχομαι σε όλους μας υγεία για να μπορούμε
να απολαμβάνουμε το κάθε τι .
Συνέβη… ή καλύτερα συμβαίνει καθημερινά.
Επιδημία που απλώνεται και θερίζει ζωές.
Κι ύστερα τα εικονοστάσια …
αυτά τα μικρά εκκλησάκια των δρόμων.
Η κόντρα σου με το χρόνο σε παιχνίδι τρελό, άνισο.
Το χάνεις είναι σίγουρο,
έτσι απλά… για μια στιγμή μονάχα,
εκεί που όλα τελειώνουν…!
Κι ύστερα η θλίψη, ο πόνος, η κακιά μοίρα,
και αδικοχαμένη ζωή σου…
Θα σου έλεγα πρόλαβε το, είναι στο χέρι σου,
στη σκέψη σου, στο σεβασμό και την εκτίμηση σου,
γι αυτό που λέγεται ζωή, η δική σου ζωή
και πολύ περισσότερο, η ζωή των άλλων.
Σε χωματένια μονοπάτια θέλω να διαβώ
και να βραχώ με σταγόνες βροχής.
Με χρώματα τη ματιά να γεμίσω,
που η φύση σκόρπισε απλόχερα.
Πλατάνια χρυσόφυλλα,
παραδομένα στου ανέμου τις ανάσες,
σκορπίζουν τα φύλλα τριγύρω.
Αμπέλια φορτωμένα καρπό
προσμένουν τον τρυγητή.
Σ΄ αυτήν την ομορφιά θέλω να χαθώ
και να μυρίσω νωπό χώμα,
από την πρόσφατη μπόρα του Φθινοπώρου. ..!
Στην γλαρένια μας, με ευχή να είναι καλά
και να έρθει σύντομα κοντά μας.
Photo by Zafora