Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008

Ένας Πλάτανος… ο Πλάτανος μου !

Αφιερωμένο στην εβδομάδα περιβάλοντος
και σε αυτούς που σέβονται
και προσπαθούν
να σωθεί ο Πλανήτης μας.
Κάτω από τη σκιά του μεγάλωσα,
αλλά και πόσοι πριν από εμένα...!
Τώρα και τα παιδιά μου.
Πανύψηλος, καταπράσινος , δροσερός,
με τα αηδόνια να φτιάχνουν φωλιές στη φυλλωσιά του.
Πόσες μνήμες , πόσα χρόνια και πόση ομορφιά!

Στη ρίζα του, μια βρύση έτρεχε ασταμάτητα.
Έπινα, έπινα και δεν χόρταινα.
Η δροσιά του με γέμιζε δύναμη και ευφορία.
Λαχταρούσα αυτή τη γωνιά,
ήταν η δική μου γωνιά
και αυτός ο Πλάτανός μου.
Πάντα με καλωσόριζε
με το ξεχωριστό θρόισμα των φύλλων.
Πάντα φοβόμουν να μην μου τον κλέψουν,
να μην χαθεί!

Να όμως που η κακιά ώρα έφτασε….!
Μια απροσεξία και όλα χάθηκαν .
Μάταιη η προσπάθεια όλων μας για να σωθεί.
Οι φλόγες έζωσαν τον κορμό και αφαίρεσαν
τη δροσιά και την ομορφιά του
καταστρέφοντας και παρασύροντας ότι όμορφο
και ζωντανό υπήρχε γύρω του
και όλα αυτά σε μια στιγμή.


Τώρα ποια ένα καμένο κούτσουρο απέμεινε, για να δηλώνει
ότι κάποτε εδώ ζούσε ένας πλάτανος,
ο Πλάτανος μου!
Πόση θλίψη και πόση απογοητεύσει στη θέα του.
Πώς να αντέξεις αυτή την καταστροφή;

Πάντα ήθελα ένα Πλάτανο

ΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΟ ΜΟΥ

για εμένα,
αλλά περισσότερο για τα παιδιά ,τα εγκόνια μου
και για όσους λαχταρούν
να ξαποστάσουν στη σκιά του,
να ακούσουν τα αηδόνια ,
και να δροσερέψουν με το νερό της βρύσης.

Τώρα τον έχω πάλι ,
πλάι στη βρύση που τρέχει ασταμάτητα ακόμα...!

Τον φύτεψα πριν ένα χρόνο
και να που φούντωσε.
Θέλει χρόνια να φτάσει τον ουρανό,
όμως υπάρχει και αυτό μου φτάνει.


ΑΣ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ

είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ μα και ΣΤΟΙΧΗΜΑ

23 σχόλια:

Side21 είπε...

Όλα τα δέντρα ...
έχουνε ψυχή ζαφορά μου.
Μ' απ' όλα, τα πλατάνια έχουνε
κάτι το ιδιαίτερο, το προσωπικό.
Η σκιερή δροσιά τους δίπλα σε πηγές
σε ρεμματιές σε πλατείες χωριών
με τα τραπεζάκια, το ούζο, το τάβλι.
Τις σανιδένιες κούνιες το Πάσχα,
το θρόϊσμα του μελτεμιού μέσ 'τα κλαδιά,
το τιτίβισμα των πουλιών στη φυλωσιά τους.
Ένα πλατάνι σκιάζει την αυλή του σπιτιού μου !!!
Καλό σου μήνα ...

Νηφάλια Μέθη είπε...

μακάρι καποια στιγμη να αγαπήσουμε τα δέντρα....και η προστασια τους να ναι αυτονοητη!

καλο μεσημεράκι ζαφορα μου!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πολύ όμορφο και σαν προσωπικό βίωμα αλλά και σαν αλληγορία.

Η αρχή έγινε...τώρα πλέον η Φύση ξέρει την αποστολή της..

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Να κάμει ρίζες και κλαδιά

μέχρι τον ουρανό σου!

Να τον θωρούν να χαίρονται,

όλοι τον πλάτανο σου!!!

ζαφορα είπε...

------- side 21

Πόσο χαίρομαι και ζηλεύω !
Πλάτανο στην αυλή σου ;
Πράγματι πόσο με καταλαβαίνεις ,
Αν και για εμένα είναι ,
ένα άπιαστο όνειρο.

Φιλιά ζαφορένια

---------------------------------

---------- Νηφάλια Μέθη

Έχεις δίκιο καλή μου.
Πρέπει να γίνει βίωμα για εμάς
και τα παιδιά μας .

Καλό απόγευμα με φιλί

ζαφορα είπε...

------- ΦΥΡΔΗΝ – ΜΙΓΔΗΝ

Σαν αλληγορία περισσότερο..!
Φανταστική ιστορία,
που θα μπορούσε να ήταν αληθινή,
αν και δεν ξέρω αν το άντεχα!
Έχω όμως φυτέψει πάμπολλα πεύκα,
και ένα σορό άλλα δέντρα.

---------------------------------

------ ΑΜΑΛΘΕΙΑ

Τι όμορφο γλυκιά μου πατριώτισσα.
Πόσο χαίρομαι που μιλάμε
την ίδια γλώσσα…!

Όχι μόνο εγώ, αλλά όλοι μας
πρέπει να αποκτήσουμε ένα πλάτανο,
τον πλάτανό μας , στην πράξη
και όχι μόνο στη φαντασία μας.
φανταστική ιστορία,
αλλά κρατά ένα μήνυμα ζωής και ελπίδας για το αύριο.

Την αγάπη μου.

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

καλημέρες!!!!ο πλάτανος συμβολίζει την ψυχή..αιωνόβιος και κείνος..
φροντίδα και λίγη αγάπη θέλει
όπως τα περισσότερα ..στη ζωή μας!!!!

να σαι καλά

Roadartist είπε...

Φρίκη........
Ειναι σαν καποιος να ξερριζωνει τις ψυχες μας ..μαζί με καθε δεντρο που καιγεται.. Ποσο μαλλον ενα τοσο αγαπημενο δεντρο οσο ο περηφανος Πλατανος που το μονο που κανει ειναι να μας χαριζει δροσια, ζωή, υγεία.. ΠΟΛΥΤΙΜΑ αγαθά που απο τη βλακεία, την ανοησία, την αισχρότητα μας θα τα χάσουμε! ΠΟΤΕ θα καταλαβουμε οτι σκοτωνουμε κομματια των ψυχων μας καθημερινά.. Πολυ θλιβερο...

faraona είπε...

πΟΣΟ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕς ΠΟΥ ΤΟΝ ΞΑΝΑΦΥΤΕΨΕς!!!
Μπραβο ζαφορα.
Θα τον εχουν οι επομενες γενιες απο σενα ...μονο να τον προσεχετε.

πολλα φιλια

ζαφορα είπε...

---- περιπλουσ

Πράγματι ,
φροντίδα και λίγη αγάπη!
Αλλά πόσοι είναι αυτοί
που νοιώθουν πραγματικά την αγάπη,
για να μπορέσουν να την δώσουν ;

Φιλί γλυκό

-----------------------------------------

------ roadartist

Έχεις δίκιο καλή μου roadartist
Το θέμα είναι ότι κάποτε θα δούμε
έντονα τις συνέπειες,
όμως θα είναι πλέον αργά.
Ας ευχηθούμε να μην έρθει
εκείνη η ώρα ποτέ.

Καλό απόγευμα με φιλί
---------------------------------------

----- faraona

Ευχαριστώ,
όμως η ιστορία μου είναι φανταστική…!
Πιστεύω ότι όλοι μας
θα θέλαμε ένα Πλάτανο,
σαν σύμβολο ζωής.
Ας προσπαθήσουμε,
όπως μπορεί ο καθένας μας ,
να αντισταθούμε σε αυτή την καταστροφή του πλανήτη μας.

Ζαφορένια φιλιά σου στέλνω

. είπε...

Με τη φύση έχω μια ιδιαίτερη σχέση.Χρόνια camper.Πολύ όμορφη η αλλιγορική σου ανάρτηση!
'Ομορφο το blogακι σου...σ'ευχαριστώ που με βρήκες για να έρθω να σε βρώ!
:)

Καλό σου βράδυ!

Ανώνυμος είπε...

κι έχει έν'άρωμα φιλενάδα!!!

καμαρώνω έναν ίδιο που μετρά επτά χρόνια, κι απλώνει στον ουρανό όπως λες
κι απλώνω κι εγώ στο ξέχωρο του θρόισμα....

φιλί μεγάλο

ζαφορα είπε...

------ ανασαιμιά

Καλώς την σε περίμενα.
Χρόνια camber ?
Αν σου πω ότι από το ΄80
οι διακοπές μου ήταν σε σκηνή,
τροχοσκηνή , τροχόσπιτο ,καταφύγια,
και δεν συμμαζεύεται…!
Χαίρομαι που ήρθες .Θα τα λέμε !

Καλό απόγευμα.

ζαφορα είπε...

Να τον προσέχεις τον πλάτανο σου
καλή μου φιλενάδα.
Θα σε φτάνει στον ουρανό
και η αύρα από το άρωμα ,
θα σε ταξιδεύει
σε κόσμους παραμυθιού,
εκεί που τα πάντα γίνονται…!

Αγάπης φιλί

Sideras είπε...

Τα δέντρα είναι ζωντανά και ας μην μιλάνε ,ας μην κάνουν ιδιαίτερες κινήσεις για να το αντιληφθούμε; Εδώ οι άνθρωποι τρώνε λάχανο τους καλοκάγαθους ανθρώπους, πόσο μάλλον ένα δέντρο. Δεν ψάχνω μες στην στάχτη ποιος και γιατί ;Δεν με νοιάζει προσωπικά. Αλλά μου αρέσει να υπενθυμίζω τα λάθη τέτοιου είδους.
Θυμάμαι εκείνο το καλοκαιριάτικο πρωί γυρίσαμε με την γιαγιά από δεκαήμερο που μας φιλοξένησε μια θεία μου ,Βρήκαμε μαύρο πετρόλαδο γύρω από τον κορμό της γηραιότερης και αγαπημένης πασχαλιά στον κήπο .Αν και ήμουν εφτά χρόνο ακόμα θυμάμαι την γιαγιά να σκαλίζει το χώμα. Να ρίχνει με μανία κουβάδες με νερό .Μετά με έπιασε από το χέρι και το έβαλε πάνω στον κορμό. “Το νιώθεις αυτό ;Είναι το δέντρο μας που σε λίγες μέρες θα φύγει…. Να είσαι φρόνιμος και να αγαπάς τους ανθρώπους”. Κοίταζα το ογδοντάχρονο δέντρο από το παράθυρο ,που μέσα σε δυο βδομάδες αργοπέθαινε μέρα με την μέρα. Δεν ήταν το μόνο ,γιατί δίπλα μου έσβηνε ταυτόχρονα και η γιαγιά . Πάντα διερωτούμαι ,ακόμα και σήμερα ,αν μπορούσα να σώσω το δέντρο ,θα είχα σώσει και την γιαγιά; Δεν κατάφερα όμως να σώσω κανένα από τους δυο. Χρόνια μετά αφού έκοψα τον νεκρό κορμό και της έφτιαξα ένα γλυπτό άγγελο για το τάφο της . Στην λεκάνη του κομμένου δέντρου φύτεψα πολλές φορές ,άλλα μικρά δεντράκια, αναρριχόμενα φυτά, λαχανικά αλλά τίποτα δεν επιβίωνε για πολύ.

Όπως και να έχει το μικρό δεντρί που φυτέψεις φαίνεται να πάει καλά ,να το φροντίζεις σαν εαυτό σου Ζαφορα. Είναι η ελπίδα ,ή αν θες το μήνυμα ότι η ζωή συνεχίζεται….
Καλημέρα σου και μπράβο σου αλήθεια.

ζαφορα είπε...

---- sideras

Διάβασα την ιστορία σου
και μου θύμισε την Δάφνη μου !

Πριν 5 χρόνια αγοράσαμε ένα παλιό
πετρόχτιστο σπίτι
κοντά στον Όλυμπο,
όπου και αναπαλαιώσαμε.
Ένας από τους λόγους που το αγόρασα ήταν
ότι μέσα στον κήπο του υπήρχαν ,
μια αιωνόβια φλαμουριά
και μια δάφνη ,
που ίσως να μετρούν
τα χρόνια του σπιτιού !
Δυστυχώς η δάφνη μου,
μετά από ένα ατύχημα που είχαμε
με τη δεξαμενή του πετρελαίου, δεν υπάρχει πια.
Μου λείπει ο ίσκιος
και το άρωμά της.
Όμως δεν μπορώ να φυτέψω τίποτα εκεί
πριν περάσει αρκετός καιρός.
Θα την ξαναφυτέψω όμως
τη δάφνη μου.
Καταλαβαίνεις την καταστροφή
από τα μαζούτ
στις θάλασσές μας;

Όποιος αγαπά τα λουλούδια
και τα δέντρα ,
και γεμίζει το περιβάλλον του
με αυτά,
πιστεύω ότι παίρνει από τη δύναμη
και την ομορφιά τους.

Σε κήπο από άγριες μαργαρίτες μεγάλωσα
και δίχως μαργαρίτες δεν κάνω ...!

Καλό απόγευμα
ευαίσθητε sidera μου.

adaeus είπε...

πόσο αγαπώ τους ανθρώπους που σέβονται τη φύση, που βλέπουν τις ψυχές των δένδρων, που τους μιλάνε...
Είσαι καταπληκτική!

ζαφορα είπε...

----- adieus

Σε ευχαριστώ καλέ μου.
Για να μιλάς έτσι
και να αναγνωρίζεις,
συμένει ότι κι εσύ
νοιώθεις το ίδιο.
Πόσο αλήθεια έχομε την ανάγκη
ανθρώπων που να σκέπτονται
και να λειτουργούν
με αυτό τον τρόπο!
Πίστεψε με θα ήταν πολύ καλύτερος
ο κόσμος μας !

Φιλιά και ζαφορένια αγκαλιά

Σταλαγματιά είπε...

Η φύση είναι
δημιουργία,
Οξυγόνο,
Ψυχή.
Πηγή έμπνευσης.
Είναι όλα όσα είμαστε.
Ας προσπαθήσουμε να την κρατήσουμε στην ζωή!!

. είπε...

Zαφορά χαίρομαι πάρα πολύ! Ναι έχουμε να πούμε πολλά...

π. ΛίΒυος είπε...

Το Ταλμούδ λέει οτι σώζοντας έναν άνθρωπο σώζεις όλη την ανθρωπότητα.
Και εγώ σου λέω οτι σώζοντας ένα δέντρο σώζουμε το σύμπαν ολόκληρο!!!

Την Καλησπέρα μου!!!

fish eye είπε...

να ηξερες ποσο μου λειπουν τα δεντρα και η φυση..

ζαφορα είπε...

---- Λίβυος

Καλώς όρισες στη γειτονία μου.

Σωστά λεει το Ταλμούδ όπως λες
και σωστή η σκέψη σου.

Αν σκεφτόμαστε όλοι έτσι,
ίσως κάτι να σωθεί έγκαιρα !

Καλό σου απόγευμα

----------------------------

----- φεγγαραγκαλιές

Καλή μου φεγγαρένια σε καταλαβαίνω.
Όμως κάνε κάτι γι αυτό όταν μπορείς
και ξεφεύγεις
από τις υποχρεώσεις σου.
Μια βόλτα έστω και σε πάρκο
Θα σε γεμίσει δύναμη
Και θα σε χαλαρώσει .