Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

Επιστροφή στις φωλιές … !

Πάντα η σκέψη μου , αυτή την εποχή, ταξιδεύει πίσω
και ιδιαίτερα ,όταν ακούω πάλι τις φωνούλες των παιδιών,
από το δημοτικό σχολείο της γειτονιάς μου.

Τέλος καλοκαιριού, επιστροφή στις μεγαλουπόλεις,
διηγήσεις διακοπών, μα πάνω από όλα
μια νέα σχολική χρονιά.

Πόσες αναμνήσεις , πόσες νεανικές τρέλες , πόσα χτυποκάρδια
μα και η μπλε ολοκαίνουρια σχολική ποδιά
με τον άσπρο γιακά και την άσπρη κορδέλα στα μαλλιά,
όσο κοντά και να ήταν, απαραίτητο αξεσουάρ της στολής.
Πάντα διάλεγα μια όμορφη δερμάτινη σάκα.


Πόσο μακρινά μου φαίνονται όλα αυτά
αλλά και με πόση αγάπη
έρχονται στο μυαλό μου κάθε τέτοια εποχή και
ιδιαίτερα η ζωή μου στο Γυμνάσιο.




Θα ήθελα φίλοι μου, να μοιρασθώ μαζί σας
ένα ποίημα που έγραψα στα λευκώματα των συμμαθητριών μου,
τότε που με το απολυτήριο στο χέρι, αφήναμε πίσω μας το σχολείο,
μετά από έξι σχολικά χρόνια που είχαμε ζήσει μαζί.
Θυμάμαι ότι όλο το βράδυ ήμουν βυθισμένη στις σκέψεις μου
έχοντας πλάι μου τα λευκώματα τους, μαζί και το δικό μου,
που θα αποτύπωναν στις σελίδες τους,
ένα κομμάτι της ζωής μας που τελείωνε.
Μου αρέσει να το ξεφυλλίζω κάθε τέτοια εποχή
με το άνοιγμα των σχολείων
όπως και όταν κλείνουν τα σχολείο
μαζί με το φωτογραφικό μου αρχείο .

Αγαπημένες αναμνήσεις και σκέψεις, μαζί με την αγάπη,
από την καθεμιάς μας, που θα φιλάμε για πάντα στις καρδιές μας.
Κάτι μοναδικό, μονάκριβο θα έλεγα , κάτι σαν φυλαχτό,
που ήταν μια ευχή ανάμνησης, στη συνέχεια της ζωής μας.





Μη λυπάσαι
μην λες πως τίποτα δεν έμεινε εδώ πέρα.
Σου μένει ανάμνηση παλιά ,
στα χρόνια που περάσαν…!

Μες στου σχολειού μας τη φωλιά
σαν ξέγνοιαστα μικρά πουλιά
κάναμε όνειρα πολλά
για μια ζωή παντοτινή, χαρούμενη και ζηλευτή.

Και τώρα η ανάμνηση ξανά, θα φέρει στο μυαλό γλυκά,
ένα κορίτσι σαν και σε ,
με μάτια καστανά , μαύρα μαλλιά πίσω δετά
και ένα χαμόγελο γλυκό
για εσένα φίλη μου πιστή ,
βγαλμένο μέσα από την ψυχή,
σαν προσευχή σαν προσμονή,
για μια συνάντηση γοργή
να θυμηθούμε τα παλιά , τα χρόνια τα μαθητικά,
τις μπλε ποδιές, τις εκδρομές,
τις λύπες μας και τις χαρές
που ζήσαμε από κοινού,
έξι χρονιές μαθητικές .




Αφιερωμένο στην 6η τάξη
του 4ου Γυμνασίου Παγκρατείου.

19 --- κάτι…..!

και σε όλα τα σχολιαρόπαιδα
με την ευχή για καλή χρονιά.





26 σχόλια:

seniorita είπε...

αχ πόσο μακρινά μου φαίνονται όλα αυτά κι ας είμαι σχετικά μικρή..δεν υπάρχει όμως περίπτωση να τα ξεχάσω ποτέ...τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ'αλλάζω με τίποτα...

eirini είπε...

Συγνώμη βρε Ζαφορά αλλά έχασα την μπάλα... οι φωτογραφίες είναι από τα δικά σου μαθητικά χρόνια; Σε υπολόγιζα σαν και μένα σε ηλικία (γιατί άραγε;!) αλλά δεν έχει καμία σημασία αυτό. Τα μαθητικά χρόνια είναι τα καλύτερα! Αν και τότε μας φαινόντουσαν όλα τοοοοοόσο δύσκολα!
Καλησπέρα Ζαφορά μου!

Ανώνυμος είπε...

τι μου θυμίζεις τωρα με τη μπλε ποδια...μεχρι το Λυκειο τη φορούσα...εγω είμαι απο κείνους που λένε αχ και βαχ κάθε νέα σχολική χρονιά...το τέλος των διακοπων μου :)

(ναι,αλλά δε μας είπες...ποιο κοριτσάκι είσαι εσύ στις φωτο;!)

Roadartist είπε...

Πολύ όμορφο και πάλι!
Καθε αναρτηση σου και μια γλυκια αναμνηση..
:)

mrs Smith είπε...

Έχω λυπηθεί που δεν κράτησα μια από αυτές τις μπλέ ποδιές, έτσι σαν ανάμνηση.
Οι φωτογραφίες μου του τότε έχουν ξεθωριάσει και η μνήμη επίσης.
Αν με ρωτούσες, όχι πίσω δεν θα ξαναγυρνούσα.
Όμορφα χρόνια. Αναμφισβήτητα!!!
Αλλά μερικές φορές σαν να μη με αφορά το χθές. Σαν να ήταν η ζώη μιας άλλης.
Είδες τι μου έκανε το ποστ σου, με έβαλε σε εξομολογητική διάθεση :)
Εγώ δεν θα ρωτήσω ποιά είσαι στη φωτογραφία.
Κάτι άλλο όμως. Κράτησες φιλίες από τότε?
:)

ζαφορα είπε...

--- seniorita

Πράγματι μοναδικά γλυκιά μου.

Την αγάπη μου.

-------------------------

--- eirini

Μικρή μου eirini
η καρδιά δεν γερνάει ποτέ
εκτός αν την αφήσουμε να γεράσει.
Πράγματι είναι η μαθητικές μου
φωτογραφίες και οι αναμνήσεις μου.
Δεν νομίζω ότι θα αισθάνεσαι
κι εσύ διαφορετικά μετά από χρόνια
αρκεί να το θελήσεις
και να βρεις τον τρόπο
να το διατηρήσεις.
Τα παιδιά μου είναι μεγάλα
όμως έχω καταφέρει
να είμαι καλή παρέα
και για εκείνα
και για την παρέα τους.
Χαίρομαι που σου αρέσει
και εσένα.
Όσο για τις αναμνήσεις…!
Πάντα θα έχομε
και ποτέ δεν θα ξεχνάμε
Γιατί είναι κομμάτι της ζωής μας
το ποιο όμορφο, που με τα νέα
εκπαιδευτικά συστήματα
προσπαθούν να το κάνουν το χειρότερο, θα το θυμόμαστε πάντα
με την ομορφιά εκείνης της εποχής.

Την αγάπη μου .

----------------------------

ζαφορα είπε...

--- Cook

Κατάλαβα .
Ζείς τις αναμνήσεις από κοντά.
Όσο για το κοριτσάκι που ρωτάς ,
το ποιο γλυκό και γελαστό
θα διαλέξεις.
Έτσι είμαι ακόμα.
Το πιστεύω και το θέλω.

Καλή χρονιά και για εσένα
και καλό κουράγιο
με τα σκανδαλόπαιδα.

-----------------------------

--- Roadartist

Σ΄ευχαριστώ καλή μου.
Πιστεύω ότι η ευαισθησία
και η ομορφιά στην ψυχή
των σημερινών ανθρώπων,
με όλα τα δεδομένα της εποχής,
κινδυνεύει να χαθεί στο ελάχιστο.
Καλούμεθα λοιπόν ,
με όποιο μέσον μπορούμε,
την διατηρήσουμε .

φιλί γλυκό

-------------------

ζαφορα είπε...

---Mrs. Smith

Καλή μου Smith
Κανείς δεν αισθάνεται την ανάγκη
να γυρίσει πίσω.
Είναι μια ζωή που πέρασε
και σίγουρα βιώνουμε τη σημερινή.
Όσο για τις φιλλίες μου
όχι μόνο τις κράτησα αλλά
και έχω σχέση κουμπάρας
σε δύο από αυτές.
Αυτό όμως είναι θέμα χαρακτήρα
ποίο πολύ.

Φιλί γλυκό

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε...

Καλησπέρα
ρε συ, με συγκίνησες με όλα τούτα. Αυτές τις μέρες, όλοι ξαναγυρνάμε στο παρελθόν.
Ξαναγινόμαστε παιδιά, και ετοιμαζόμαστε για το σχολείο, μαζί με τα παιδιά μας.
Νάσαι καλά.
Πολλά φιλιά!!

π. ΛίΒυος είπε...

Πολύ νοσταλγικά όμορφα ανάρτηση....
Την Καλησπέρα μου!!!!

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

"Πόσο μακρινά μου φαίνονται όλα αυτά, αλλά και με πόση αγάπη
έρχονται στο μυαλό μου κάθε τέτοια εποχή..."

Κι αυτό το "χρώμα" στις φωτογραφίες...!

:)))

Αλεξάνδρα είπε...

Πόσο ίδιες μου φαίνονται οι φωτογραφίες. Ασυναίσθητα έψαξα για πρόσωπα γνωστά.

Λευκώματα, αγωνία, εξετάσεις, χτυποκάρδια...

Χρόνια που πέρασαν για μας κι ήρθαν για τα παιδιά μας...

Καλή τους χρονιά!!!

ζαφορα είπε...

--- Σπύρος

Ό κύκλος της ζωής και η συνέχεια.
Βιώματα μέσα από τα ίδια
τα παιδιά μας.
Να είμαστε καλά να τα θυμόμαστε.

Καληνύχτα πατρίδα

-------------------------------

--- π. λίβυος

Οι πραγματικότητες της ζωής μας
Μέσα από τις αναμνήσεις
και τα βιώματα.

Να είσαι καλά

------------------------------

--- Αμάλθεια

Διάλεξε εσύ χρώμα … γλυκιά μου.
Εξάλλου σήμερα είναι τρικολόρε
τα πράγματα οπότε δεν προβληματίζει.

Καλό βράδυ

ζαφορα είπε...

--- αλεξάνδρα

Είναι το κομμάτι της ζωής μας
της σχολικής ζωής μας.
Πράγματι τώρα σειρά έχουν
τα παιδιά μας και αυτό είναι ευτυχία.
Να τα χαιρόμαστε και καλή μας χρονιά
γιατί κι εμείς
ακόμα διαβάζουμε μαζί τους.

Φιλί γλυκό

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Ομορφο το ποίημά σου
Και.... είσαι η κοπελάρα πάνω από τη δερμανινη μαύρη τσάντα...ναι;
:-)

Τί μου θύμισες σήμερα....
΄Οχι δεν τις νοσταλγώ...
Απλα μου αρέσει να βλέπω παλιές φωτογραφίες.
Αν γινόταν να ξαναρχίσω τη ζωή μου απ' την αρχή, θα ξεκινούσα από τότε που γνώρισα το Γλάρο μου και ξεκινήσαμε να αραδιάζουμε παιδιά (αδιόρθωΤΟΙ...)
Λυπάμαι μόνο, που χάθηκε το λεύκωμά μου, όπου μια συμμαθήτρια είχε κάτω από τις ευχές της περάσει μια βελόνα με κλωστή γράφοντάς μου..."Για όταν σου χρειαστεί".

Καλή σχολική χρονιά για τα παιδιά και Καλή δύναμη στους γονείς

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

. είπε...

Να 'ναι η νοσταλγία τώρα που έκανε τα μάτια μου να βουρκώσουν;
Να ναι το ποίημά σου που μου θύμισε σκέψεις μιας εποχής γεμάτη αγνότητα; Ναι ναι η εικόνα της μπλε ποδιάς;
Να ναι απλά η χαμένη νιότη;

Δεν ξέρω ακριβώς...

Ευχαριστώ πάντως!

ζαφορα είπε...

--- Φύρδην Μίγδην

Καλή μου παραπλανήθηκες .
Δεν είμαι η κοπελάρα
είμαι η κοπελίτσα
μπουκιά και συχώριο που λένε ή
στα μικρά μπουκαλάκια
είναι τα ακριβά αρώματα .
Κάπως έτσι…
και για να μην περιαυτολογώ
και παρεξηγηθώ ,συμφωνώ μαζί σου.
Ήταν μια όμορφη εποχή
που σίγουρα δεν επαναλαμβάνεται.
Όσο για τα κουτσούβελα …
καλό κουράγιο.
Αυτή η βελόνα πολύ πρωτότυπη
και με νόημα….!

Φιλί ζαφορένιο

ζαφορα είπε...

--- Ανασαιμιά

Κατάλαβα παλιοσειρά κι εσύ.
Το ερώτημα είναι,
Τα παιδιά μας τι θα θυμούνται,
το άγχος του σχολείου,
ή του φροντιστηρίου ;

φιλί ζαφορένιο

faraona είπε...

Zafora μου
συγκινηθηκα...εχω αντιστοιχες παρομοιες φωτο απο το Ζ¨Γυμνασιο Θεσσαλονικης.

Καλη σχολικη χρονια σε ολα τα παιδακια.
Γλυκα το ποιημα σου ...σκετη γλυκα!

φιλια

xaos είπε...

Ωραίες φωτογραφίες και ωραίες αναμνήσεις.Οιάσπρες καλτσούλες μέχρι το γόνατο μου άρεσαν θυμάσαι με τρυπουλες και λαστιχάκι.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρες σου ... πολλές...

Πέρασα μια βόλτα να δω το σπιτάκι σου... Μη φοβάσαι θα είμαι φρόνιμος.. και δεν θα τιναχτώ ούτε μια φορά

Φιλάκι

ζαφορα είπε...

--- faraona

Από τη Θεσσαλονίκη στην Κέρκυρα ;
Φαίνεται σε εμπνέει περισσότερο.
Σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια.
Χαίρομαι που σου θύμισα τα παλιά.

Φιλιά πολλά για ένα Σαββατοκύριακο
δημιουργικό, Φθινοπωρινό.

------------------------------

--- Χελώνα

Καλά δεν παίζεσαι. Πού θυμήθηκες
τις σαλτσούλες; όντως με τρυπούλες.
Όμορφα. Σας γύρισα πίσω
στις εποχές μας και το χαίρομαι
μαζί με εσάς.

Ζαφορένια αγκαλιά

Χριστίνα (lbt) είπε...

Την μπλε ποδιά με τον κατάλευκο γιακά την φόρεσα και γω ως το δημοτικό...μου θύμησες αυτά τα χρόνια που έχουν στο μυαλό μου μια ξεχωριστή ευωδιά. Σ'ευχαριστώ!!
Πολύ γλυκό και το ποιήμα και αυτά τα λευκώματα είναι θησαυρός μετά από χρόνια.
Πολλά φιλιά!!

ζαφορα είπε...

--- little beautiful things

Πράγματι θησαυρός που μας θυμίζει
εποχές ξέγνοιαστες νεανικές.

Την αγάπη μου.

xaos είπε...

το τι γέλιο έκανα με τις σαλτσούλες....

glassjungle είπε...

Τι μου θυμίζεις...