… γιατί είναι ο τόπος μου!

Ταξίδι να σας πάω είπα,

σε χρώματα πατρίδας αγαπημένης,

της γέννας μου τόπος.

Εκεί που το μυαλό μου πάντα μένει
και πλανάτε σε όλα τούτα.


Νιότης απόηχοι
και καρδιάς χτυπήματα πρώτα,
στα ηλιοβασιλέματα, πλάι στο κύμα .



Πάντα ξανάρχομαι
και πάντα θα βρίσκομαι κάπου εκεί,
γιατί είναι ο τόπους μου
κι η αγκαλιά μιας μάνας, της μάνας μου
που πάντα με περιμένει.


photo by zafora

Άγιο μου τσιπουράκι μου …!

Να και τα καζάνια, στήθηκαν και πάλι
το τσιπουράκι για να βγάλουν.

Πάντα μου άρεσε αυτή η διαδικασία.
Δύσκολη ναι μεν, όμως απολαυστική,
με τους μεζέδες και τα καλαμπούρια
της κάθε παρέας γύρω από το καζάνι.

Πρώτα το πρωτόβρασμα
και μετά ο γλυκάνισος
με τα διάφορα μυρωδικά
για τη δεύτερη βράση.

Μερόνυχτα ακατάπαυστα βράζει,
μερόνυχτα αγρύπνιας και δουλειάς.

Έτσι σιγά σιγά γεμίζει το βαρέλι
για να έρθει στο ποτήρι της παρέας
και της μερακλίδικης καλή συντροφιάς
με τους λαχταριστούς μεζέδες.

Άντε και στην υγειά σας….!

Όταν κοιτάς από ψηλά

Πολύ με μπέρδεψες ζωή
και θα σκεφτώ ένα πρωί να πάρω ένα αεροπλάνο
να δω τον κόσμο από εκεί πάνω.

Όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά
και εσύ τον πήρες σοβαρά.

Μοιάζουν τα σπίτια με κουκλόσπιτα
μοιάζουν παιχνίδια οι ανθρώποι
το μεγαλύτερο ανάκτορο
μοιάζει με ένα μικρούλι τόπι.


Κι όλοι αυτοί πού σε πικραίνουνε
από ψηλά αν τους κοιτάξεις
θα σου φανούν τόσο ασήμαντοι
που στην στιγμή θα τους ξεχάσεις.

Αγαπημένε μου τι λες
πάμε εκεί ψηλά αν θες
να δεις τη γη απ΄ τη Σελήνη
ένα παιχνίδι είναι κι εκείνη!

… στους ανθρώπους μας της Ολυμπιακής.


foto by zafora

… σαν ρόδο

Έτσι σαν ρόδο
που πέταλα δεν πρόλαβε να ανοίξει,
σάρωσε ο βοριάς σκληρά.
Άσπλαχνη μοίρα, ανέμου προσταγή,
τον μίσχο έκοψε
και το ρόδο πέταξε
σε χώμα βρεγμένο γεμάτο γιατί !

Περιστέρι λευκό
που στα φτερά του φέρνει
της αλήθειας το τέλος,
χαμήλωσε και το παίρνει…
… κι ύστερα πετά μακριά,
σε κόσμους αλλοτινούς, άγνωστους,
γεμάτους γαλήνη …!

… στην Ειρήνη που μας έφυγε
τόσο νωρίς …. μόλις 24

Καβοκολώνες … οι φρουροί του Αιγαίου !

Σούνιον ιερόν …
Ακρωτήρι στην εσχατιά της Αττικής.
Απέραντη η θάλασσα του Αιγαίου.
Τόπος λατρείας για τους προγόνους,
μέρος ταξιδιού και ονείρου για τους τωρινούς.

Στέμμα στα ακρόβραχα
ο ναός του Ποσειδώνα.
Αρχαίων χρόνων απομεινάρι,
νέων χρόνων καμάρι.

Αφιέρωμα στον πανίσχυρο Θεό,
κυρίαρχο της θάλασσας …!
444 π.χ. Αρχές του 5ου αιώνα.
Αθηναίων δημιούργημα.

Λευκές μαρμάρινες κολώνες ,
φρουροί του Αιγαίου,
για δυόμισι χιλιάδες χρόνια …!
Κάπου κοντά, ίχνη του ναού της Αθηνάς,
Προστάτιδας της Αττικής.
Στον ίδιο βράχο, στέκονταν ο Αιγαίας,
περιμένοντας το γιο του Θησέα.

Σούνιοι ναοί
στο ηλιοβασίλεμα του Αιγαίου.

Απόηχοι μιας κάποιας εποχής,
δεμένης με τη δύναμη της λατρείας.