Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008

Η Δάφνη μου...



Πλησιαζω δαφνες και αφουγκραζομαι.
Στεκονται στη σειρα
και περιμενουν να διαλεξω.
Απ΄ ολες, μια μονο θα γινει η δαφνη μου.

Για ΄κεινους που δεν ξερουν από δεντρα,
ολα τους φαινονται ιδια…
Ισως παρομοια κι εκεινοι
που δεν ξερουν από ανθρωπους,
και τους φαινονται ολοι ιδοι,
αλλα δεν ξερω
αν είναι ποιο κερδισμενοι από εμενα.



Εκει στο βαθος μια δαφνη αμιλητη
σαν να με κοιταζει και μου νευει,
κι όταν πλησιαζω και την αγγιζω,
βαζω στοιχημα πως μου χαμογελαει
και της χαμογελαω κι εγω.
Πληρωνω
και τη βαζω προσεχτικα στο αυτοκινητο.
Οδηγω σαν να βιαζομαι,
με ενθουσιαζμο.
Παρκαρω εξω από το σπιτι
και βλεπω την Κλειω,
που μαλλον γυριζει από ψωνια.

- Ει, τι εχεις εκει; μου φωναζει.
- Μια δαφνη, της λεω.
- Ω! θα γινει δεντρο.
Που θα τη φυτεψεις,
εχει μεινει καθολου χωρος;



Ελευθερωσα τον έναν τοιχο
Στο καθιστικο,
Ξεκρεμασα τα καδρα,
μετακινησα την τηλεοραση
και τον καλυψα ολο με χαρτι.
Πανω εκει ζωγραφισα
ένα ακριβες αντιγραφο της δαφνης μου
με περισιο κοπο.

Κάθε μερα το παρατηρω ανελλιπως
για ν΄ανακαλυψω τη μικρη
αλλαγμενη λεπτομερεια.

Εν τω μεταξυ εχω βαλθει να ζωργαφισω


κι αλλα δεντρα για συντροφια
στη δαφνη του τοιχου,
γιατι μου φανικε ολομοναχη.
Παιδευομαι καμποση ωρα
Με τα πινελα και τις μπογιες,
Με αποροφαει η προσπαθεια,
Με ανακουφιζει.
Είναι μια μαλλον ευχαριστη διαδικασια,
ενας ενδιαφερον τροπος
να αποτυπωσω καπου
όλα εκεινα που αισθανομαι.
Μου φαινεται αναποφευκτο
ο κοσμος που εχω μεσα μου
να θελει να εξωτερικευτει
και βρισκει τροπο, εκφραζεται ετσι,
χωρις λεξεις…..!


Οι λεξεις δεν σημαινουν τιποτα.
Είναι όπως τα χρωματα,
οι νοτες της μουσικης,
οι εικονες, και οι γευσεις.
Όλα είναι τροποι εκφρασης.
Εκφραζομαστε συνεχως, με κάθε τροπο.
Ακομα και οι επιλογες μας
Είναι ενας τροπος εκφρασης…!


….από το <ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ>
της Ευας Ομηρολη.




Από ζαφορά,
ετσι απλα σαν αρχη …. για εσας,

………και καλως να ορισεται.!

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

...κι αφουγκράζομαι την καρδιά
εκείνη που'ναι διάφορη των άλλων
το γέλιο και την περίσια αγκαλιά...
τις λέξεις που νεύουν και μεστώνουν χρόνο

μακάρι να βρέχει πένα και χαρτί στον τόπο σου!

καλή σου αρχή φιλενάδα!

Βίκυ είπε...

Περπατώντας σε λέξεις, με χρώματα και μουσικές όμορφα να μας ταξιδεύεις!

Καλή Αρχή!

ζαφορα είπε...

----mist

Τα λογια σου χαρα προσφερουν
και οι ευχες σου δυναμη...!

Σ΄ευχαριστω καλη μου.

ζαφορα είπε...

----βίκυ

Καλως ηλθες.

Θαρω πως θα ταιριαξουμε,
και μουσικες και χρωματα
αραδα θα χαρισουμε.

Σ΄ευχαριστω

nyctolouloudo είπε...

καλώς ήρθες και καλή αρχή!!!!

πνευμα είπε...

Καλή σου αρχή και είθε η πένα σου να είναι πάντα γεμάτη με χρώματα και αρώματα σαν αυτά που μας χάρισες ήδη....

Ένα πνεύμα

maria λεμονατη! είπε...

καλη αρχη σου ευχομαι κι εγω με τη σειρα μου
το ποιημα που παρεθεσες με συγκινησε
η δαφνη ειναι ιδιαιτερη για μενα καθως ετσι ελεγαν τη γιαγια μου

ζαφορα είπε...

---πνευμα

Σ΄ευχαριστω.

Νομιζω οτι με χρωματα,
ο κοσμος μας
και ιδιαιτερα ο εσωτερικος
θα γινει ποιo ομορφος...!

Να εισαι καλα.iw

ζαφορα είπε...

---maria λεμονατη

Να εισαι καλα και σ΄ευχαριστω.

Με δαφνες
να γεμιζουν οι δρομοι σου
και λεμονοανθους
να μοσχοβολα η πενα σου.

καληνυχτα....

ζαφορα είπε...

---nyctolouloudo

Σ΄ευχαριστω.

Παντα να βρισκομαστε
στις γειτονιες του κομου...!

Καλως ηλθες.