Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008

SOS... εδώ Φύση






Πάντα μου άρεσε να περπατώ
κι ακομα…..!
Ροβολησα κηπους, πεδιαδες, διασελα, βουνα…!

Κατεκτησα πολλες κορφες,
κι αγναντευα τρυγυρω την ομορφια της φυσης.
Η ματια μου πλημμυριζε απεραντο πρασινο.
Απειρα χρωματα ιριδιζαν στα ματια μου,
και γεμιζα ευωδιες από μυρια αρωματα …

Ψυχης ανασα, μακρια από το ασχημο.

Νερα γαργαρα με δροσιζαν,

και πυκνες σκιες δεντρων με προσκαλουσαν.

Η μαγεια της φυσης σε ολο της το μεγαλειο .

Όλα αυτά πριν……

Τωρα φοβαμαι…
η καλυτερα αρχισα να φοβαμαι
το αγναντι !!!

Αραγε
τι θα υπαρχει τρυγυρω;
Δεν ξερω αν προλαβαινω ή

αν προλαβαινουμε….
ετσω, κατι να σωσουμε!


Κι όμως αν δεις με προσοχη,
μεσα από την καταστροφη
η γη ξαναγενιεται…!
Μπορεις να μην την πειραξεις
αλλα να την βοηθησεις…;

*******

Για εσενα που ακομα
ΖΕΙΣ

14 σχόλια:

Despina είπε...

Καλό ξεκίνημα σου εύχομαι.
Αν ο πίνακας στο προηγούμενο post είναι δικός σου, μπράβο.
Κι ένα μπράβο για τον όμορφο τρόπο που γράφεις.
Μπήκα με την παλιά μου διεύθυνση γιατί δεν έκανες τη ρύθμιση που δέχεται σχόλια και από το wordpress.
Θα καταλάβεις από που έρχομαι :)

ζαφορα είπε...

---amo

Καλως ηλθες και σ΄ευχαριστω
για το ομορφο σχολιο.

Θαρω πως ανοικουμε στον ιδιο χωρο.

Την εικονα της "δαφνης" μου
την δημιουργησα εγω,
ομως ηλεκτρονικα.

Να εισαι καλα.

Βίκυ είπε...

Το μυστήριο της αναγέννησης και η θαυμαστή τέλεσή του είτε στη φύση, είτε εντός μας, γεννά ακούραστη ελπίδα ζωής, πορεία στη γη με σαβασμό σε όλους και όλα. Τα μάτια της ψυχής μην πάψουν ποτέ να αγναντεύουν θαύματα και χέρια, όσο δύνανται, να προσφέρουν.

Καλή εβδομάδα!

ζαφορα είπε...

---Βίκυ

Σιγουρα παντα θα θωρουμε μπροστα,
το ενστικτο μας, για την επιβιωση.
Γεννιομαστε και γενναμε...!

Ομως γιατι τοση καταστροφη;

Καλη εβδομαδα και σ΄εσενα.

xaos είπε...

Α! Α! ωραίο σπιτάκι!
Λοιπόν ευτυχώς που η φύση αναγεννιέται από μόνη της γιατί αν περίμενε απο τους ανθρώπους θα είμασταν μία "νεκρή φύση"

anatolh είπε...

Καλή αρχή Ζαφορά!!!

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε έτυχε να περνάω από Τρίπολη με κατεύθυνση την Καλαμάτα.
Το τοπίο είναι καταθλιπτικό αν και η φύση αντιστέκεται και πρασινίζει έστω με χλόη την περιοχή που έχει καεί.
Το βέβαιο είναι ότι μπορούμε να σώσουμε ό,τι έχει απομείνει.
Αρκεί να το πιστέψουμε.
Αν απογοητευτούμε μετά από δέκα χρόνια οι συνθήκες δεν θα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο.

Πολλά φιλιά

ζαφορα είπε...

---χελωνα

Σωστα...!
Κανε κι εσυ ομως κατι,
χελωνιτσα μου,
για να εχεις να βοσκησεις...!

ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

ζαφορα είπε...

---anatolh

Αν σου πω
οτι δεν θελω να παω κατα ΄κει...!
Ουτε στην Παρνηθα εχω ανεβει
που την περπατουσα σχεδον
καθε Σαββατοκυριακο.
Οσο για τον Υμηττο ασε καλυτερα.

Ομως υπαρχει ακομα γη απειραχτη
και αυτη να προστατεψουμε.

Ευχες για καλη
και δημιουργηκη εβδομαδα.

Ανώνυμος είπε...

μου είπες αναγέννηση...
κι απόμακρα ο φόβος
στο ναι το μεγαλείο

ψυχή κι ανάσα μαζί
ναι;

καλο σου ξημέρωμα!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αυτό το αγνάντι...δε θα είναι για μας ποτέ το ίδιο..

Καλώς σε βρίσκω με το όμορφο όνομα και τον πανέμορφο κρόκο!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ζαφορα είπε...

---mist

Καλως την μου κι ας αργησες!

Ψυχη κι ανασα μαζι...
ΠΑΝΤΑ φιλεναδα!

Περαστικα σου.

ζαφορα είπε...

---φυρδην μιγδην

Καλως ορισες
Σ΄ευχαριστω για τα ομορφα λογια.

...κι αν το αγναντι,
δεν θα ειναι πια το ιδιο,
ας μεινουμε εμεις ιδιοι,
σε αναζητηση αυτων που απομενουν!

Να εισαι καλα,
για να αγναντευουμε μαζι.

Ανώνυμος είπε...

είναι τρομακτικό το πόσο αναίσθητοι εχουμε γίνει,ως λαός, σε ό,τι αφορά το περιβάλλον...κατι τέτοια ποστ όμως είναι μια ανασα όλο ελπίδα...
καλώς ώρισες στη μπλογκογειτονια :)
υγ:να υποθέσω πως αγαπάς τον κρόκο; :)

ζαφορα είπε...

Ανασα ολο ελπιδα οντως!!!
Με την ελπιδα οτι ολοι μας,
θα ξεκινησουμε απο σημερα,
τη διασωση,
για οτι μας απεμεινε...!

Σ΄ευχαριστω και
σε καλωσοριζω στη γειτονια μου.